بزن بریم
منوی دسته بندی

درمان دیابت و گیاهان قرآنی

درمان دیابت و گیاهان قرآنی

گیاهانی که درقرآن نام برده شده برای دیابت

مقدمه

تمام گياهان افريده و نشانه ي عظمت خداوند هستند. گياهاني كه نام انها در قرآن آمده است هم از نظر خواص و كاربرد و هم از نظر وقايع و رويدادهايي كه همراه نام آنها ذكر گرديده اهميت ويژه اي دارند [1]. قرآن صرفا يك كتاب پزشكي، نجوم يا كشاورزي نيست، بلكه يك كتاب انسان ساز است كه هدف از نزول آن هدايت بشر به سوي كمال است. لذا چنان چه در آن بحثي از علوم گوناگون آورده شده در بيشتر موارد به تناسب موضوع هاي اخلاقي و تربيتي بوده است [2]. با اين حال، گياهاني كه نام آنها به كلام الهي راه يافته اند بايد از سوي محققان علوم زيستي مورد توجه خاص قرار گيرند. اين گياهان عبارتند از: انگور، انار، انجير، زيتون، سير، پياز، عدس، منّ (ترنجبين)، گز، نخل، سدر، درخت مسواك، حنا، زنجبيل، خيار، اقاقيا، كدو، خردل، ريحان، زقّوم و ضريع

استفاده از گیاهان دارویی قدمتی همپای بشر داشته و برای مدت طولانی یکی از مهمترین ابزارهای انسان برای غلبه بر بیماری بوده است. پس از ظهور پزشکی نوین و استفاده گسترده از داروهای شیمیایی گرایش مردم برخی کشورها به گیاهان دارویی کاهش یافت. اما اکنون پس از حدود یک قرن از حاکمیت مطلق پزشکی نوین مجددا طب گیاهی قد برافراشته و استقبال بشر به آن رو به افزایش است. عوارض جانبی فراوان داروهای شیمیایی و ناتوانی پزشکی کلاسیک در درمان بیماری های مزمن نظیر آسم، دیابت، روماتیسم و فشارخون از جمله دلایل گرایش مردم به این گیاهان محسوب می شود. سازمان جهانی بهداشت نیز علیرغم تمرکز بر گسترش پزشکی نوین همواره از طب سنتی و استفاده علمی از گیاهان دارویی حمایت نموده و در این ارتباط کتب و مقالات متعددی را منتشر کرده است [3].

ديابت يك بيماري شايع در جهان است كه بر اساس گزارش سازمان جهاني بهداشت اكنون حدود 400 ميليون نفر در دنيا به آن مبتلا هستند. عوارض متعددي نظير آسيب هاي كليوي، اختلالات بينايي و نارسايي قلبي در نتيجه ي ديابت ايجاد مي شوند [4]. در حال حاضر انسولين و دارهاي كاهنده ي قند خون خوراكي براي درمان ديابت استفاده مي شوند [5]. استفاده از این داروها اگرچه اثرات نسبتا مفيدي در رابطه با كاهش قند خون دارند اما مي توانند به بيمار عوارضي نظير شوك هيپوگليسمي (كاهش شديد قند خون)، افزايش وزن، اختلالات كبدي و اسيدوز متابوليك را تحميل كنند [3]. بنابراين نياز به يافتن تركيبات موثرتر با عوارض جانبي كمتر اجتناب ناپذير بوده و استفاده از داروهاي جايگزين از جمله داروهای گیاهی مورد توجه قرار گرفته است. در اين مقاله گياهاني كه نام آنها در قرآن ذكر شده است و شواهد علمي كافي براي اثر بخشي آنها در ديابت وجود دارد معرفي مي شوند.

 برای دریافت برنامه و رژیم غذای مناسب خودتان اینجا کلیک کنید

الف- انار

انار با نام علمي Punica granatumاز گياهان خانواده Punicaceae است. برخي از تركيبات موجود در آب انار عبارتند از: آنتوسيانين ها (Anthocyanins)، گلوكز، ویتامین C، اسيد الاجيك (Ellagic acid)، اسيد گاليك، اسيد كافئيك، كاتچين (Catechin)، كرستين (Quercetin)، روتين (Rutin)، مواد معدني متعدد (به ويژه آهن) و اسيد هاي آمينه [6]. بر اساس نتايج تحقيقاتي كه در زير ارائه شده آب انار و عصاره گل هاي آن براي كنترل ديابت مفيد است.

اثرات انار بر ديابت:عصاره هاي مختلف گل و ميوه انار موجب كاهش قند، تري گليسريد، كلسترول تام، LDL و VLDL در خون حيوانات ديابتي شده است [10-7]. در مطالعات انجام گرفته روي انسان، آب انار بيشتر از آنكه بر قند خون تاثير داشته باشد موجب كاهش چربي خون، پايين آمدن فشار خون و افزايش اثرات آنتي اكسيداني شده است [13-11]. بنابراین خوردن انار می تواند از شدت عوارض بیماری دیابت بکاهد.

مكانيسم اثر انار در ديابت: (1) افزايش فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان بدن [7،11]. (2) تحريك ورود گلوكز به سلول ها [7]. (3) تحريك فعاليت peroxisome proliferators-activated receptor (PPARγ) در بافت ها [15،14،7]. PPARγ گروهي از فاكتور هاي رونويسي از ژن ها هستند كه در اعمالي نظير جذب اسيد هاي چرب و ذخيره آنها، سوخت و ساز گلوكز و فرآيند هاي التهابي نقش دارند. (8) كاهش فعاليت آنزيم آلفا گلوكوزيداز و بنابراين مهار جذب گلوكز از روده [9].

روش مصرف انار: مصرف روزانه آب انار 50 ميلي ليتر، پودر ميوه 8-4 گرم و در مورد گل انار 5-4 گرم مي باشد [16].

مصرف انار در بارداري و شيردهي: در مورد عوارض احتمالي مصرف ميوه يا گل انار در بارداري و شيردهي مستندات علمي وجود ندارد.

تداخلات دارويي انار: اطلاعات زيادي در مورد تداخلات دارويي انار وجود ندارد. گروهي از محققين در موش هاي صحرايي نشان داده اند كه آب انار فارماكوكينتيك (اثراتي كه بدن بر يك دارو اعمال مي كند) كاربامازپين را مهار مي كند [6].

مروري بر مطالعات انجام شده: در مطالعاتي كه بر روي موش هاي صحرايي مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شده عصاره الكلي گل انار با مقدار 500 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن توانسته است ميزان قند خون غير ناشتا را كاهش دهد. عصاره فوق به صورت خوراكي روزي يك بار تجويز شده بود. در يك مطالعه طول درمان 2 هفته و در مطالعه ديگر مدت تجويز عصاره فوق 6 هفته بود. در هر دو حالت اثر كاهندگي قند خون تنها در حيوانات ديابتي غير ناشتا ايجاد گرديد و در موش هاي ديابتي ناشتا و يا موش هاي نرمال قند خون كاهش نيافت [7،9]. با مطالعه بيشتر مشخص گرديد كه عصاره فوق آنزيم آلفا گلوكوزيداز را مهار مي كند كه اين مي تواند مكانيسمي براي جلوگيري از افزايش بيش از حد قند خون متعاقب خوردن مواد قندي باشد [9]. همچنين عصاره فوق توانست در بافت قلب ميزان PPAR-γو پروتئين انتقال دهنده گلوكز به نام GLUT4(Glucose transporter 4) را افزايش دهد كه معناي آن افزايش اثرات انسولين است [7]. GLUT4 يك پروتئين سلولي است كه گلوكز را از خارج به داخل سلول وارد مي كند. عصاره آبي گل انار نيز اثرات ضد ديابتي ايجاد مي كند. در يك مطالعه، مقادير 250 و 500 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن از اين عصاره براي 21 روز به موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين خورانده شد. اين درمان سبب كاهش قند، تري گليسريد، كلسترول تام، LDL و VLDL در خون حيوانات شد. از سوي ديگر ميزان شاخص هاي آنتي اكسيدان خون از جمله آنزيم هاي گلوتاتيون پراكسيداز (Glutathione peroxidase)، گلوتاتيون ردوكتاز  و سوپر اكسيد دسموتاز افزايش يافت [8]. اثر پايين آورندگي قند خون گل انار در مطالعه Jafri و همكارانش نيز مشاهده شده است. در اين مطالعه عصاره آبي – الكلي گل انار با مقادير 300، 400 و 500 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن به موش هاي صحرايي ديابتي شده با آلوكسان و غير ديابتي خورانده شد. عصاره فوق به ويژه با مقدار 400 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن توانست از افزايش شديد قند خون متعاقب خوردن گلوكز جلوگيري نمايد. اين اثر هم در موش هاي صحرايي نرمال و هم ديابتي مشاهده شد [10].محققان گزارش كرده اند كه عصاره گل انار مي تواند سبب بهبود اختلال كبد چرب در حيوانات ديابتي شود. بر اساس مطالعه ايي كه توسط Xu و همكارانش بر روي موش هاي صحرايي مبتلا به چاقي و ديابت صورت گرفته است، مقدار500 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن (خوراكي به مدت 6 هفته) سبب كاهش محتوي تري گليسريد كبد مي شود. همزمان با اين اثر، افزايش بيان ژن PPAR-γ در كبد ايجاد شد كه بيانگر بهبود فرآيندهاي درگير در سوخت و ساز اسيد هاي چرب است [15].در مطالعات انساني نيز اثرات آنتي اكسيداني آب انار مشاهده شده است. در مطالعه ايي كه توسط Rosenblat و همكارانش انجام شده است به بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 روزانه 50 ميلي ليتر آب انار به مدت 3 ماه داده شد. اين درمان موجب اثرات آنتي اكسيداني از جمله كاهش ليپيد پراكسيدازها (Lipid peroxidases) و افزايش گروه هاي تيول در سرم گرديد. با اين حال در اين بيماران قند، كلسترول و تري گليسريد خون تحت تاثير آب انار قرار نگرفت [11]. در مطالعه اي كه توسط اسماعيل زاده و همكارانش انجام گرديد به 22 بيمار ديابتي به مدت 8 هفته روزانه 40 گرم پودر ميوه انار داده شد. در پايان اين مدت كاهش قابل توجهي در ميزان كلسترول تام و LDL خون ايجاد شد [12]. از جمله اثرات مفيد ديگر آب انار كاهش فشار خون در افراد ديابتي است. اين اثر در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 كه به مدت 6 هفته روزانه 200 ميلي ليتر آب انار مي خوردند گزارش شده است [13].

 برای دریافت برنامه و رژیم غذای مناسب خودتان اینجا کلیک کنید

ب- زيتون

زيتون درخچه اي است از گیاهان خانواده Oleaceae با برگ هاي سبز دائمي كه در شرايط مساعد مي تواند بيش از هزار سال عمر كند. برگ درخت زيتون داراي مواد قندي، مواد رزيني، موم، كلروفيل، تانن، ساپونين ها، اسيد گاليك، مانيت و سه نوع الكل به نام هاي اولئاس ترول (Oleasterol)، اولئاس ترانول (Oleastranol) و همواولئاس ترانول (Homo-oleastranol) مي باشد [17]. همچنين تركيباتي نظير اولروپين (Oleuropein)، هيدروكسي تيروزول (Hydroxytyrosol) و اولروپئوزيد (Oleuropeoside) در برگ زيتون شناسايي شده اند [19،18]. بر اساس نتايج مطالعاتي كه در زير آورده شده است موثرترين بخش گياه برای ديابت برگ هاي آن مي باشد.

اثرات زيتون بر ديابت:در مطالعات بر روي حيوانات ديابتي مشخص شده است كه برگ زيتون علاوه بر كاهش قند و چربي خون [24-20] قادر است ميزان آنزيم هاي كبدي AST و ALT را كاهش دهد كه بيانگر اثر محافظتي بر كبد است [25،20]. اين گياه همچنين از پيشرفت ديابت نوع 1 با منشاء خود ايمني جلوگيري مي نمايد [26]. در حيوانات ديابتي اثرات برگ زيتون روي شاخص هايي نظير قند و چربي با اثرات ايجاد شده توسط گليبن كلاميد قابل مقايسه است [20].

مكانيسم اثر زيتون در ديابت: علت اصلي اثر ضد ديابتي برگ زيتون خاصيت آنتي اكسيداني تركيبات موجود در آن است كه از بروز يا پيشرفت عوارض ديابت جلوگيري مي كند [21]. اخيرا پيشنهاد شده است كه برگ زيتون سبب افزايش ترشح انسولين از سلول هاي بتا نيز مي شود [27].

روش مصرف زيتون: مقدار 8-7 گرم از برگ خشك شده زيتون در 150 ميلي ليتر آب داغ ريخته شود و روزانه 3 بار مصرف گردد [28]. بر اساس كتب طب سنتي پس از 15 روز مصرف برگ زيتون، بايد 8 روز از خوردن آن اجتناب نمود و مجددا در صورت لزوم به مصرف آن ادامه داد [17].

مصرف در بارداري و شيردهي: به علت نبود مستندات علمي بهتر است در مصرف آن احتياط شود [28].

تداخلات دارويي: در مورد تداخلات دارويي برگ زيتون مستندات علمي كافي وجود ندارد. انتظار مي رود كه مصرف همزمان اين گياه با ساير داروهاي ضد ديابت مانند انسولين و گليبن كلاميد قند خون را بيش از اندازه كاهش دهد [3].

مروري بر مطالعات انجام شده: گروهي از محققان موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين را تحت درمان با برگ زيتون قرار دادند و مشخص گرديد كه ميزان اوره، كلسترول و آنزيم هاي كبدي AST و ALTدر خون اين حيوانات كاهش مي يابد. اما در اين مطالعه برگ زيتون نتوانست قند خون موش ها را كاهش دهد [25]. با اين حال تاثير برگ زيتون بر قند خون در ساير مطالعات به خوبي تاييد شده است. به عنوان مثال كميلي و همكارانش عصاره آبي برگ زيتون را با مقدار 750 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن به مدت 4 هفته به موش هاي صحرايي ديابتي خوراندند. اين درمان سبب كاهش معني دار قند خون در اين حيوانات شد. در اين مطالعه همچنين ميزان كلسترول و تري گليسريد خون موش هاي ديابتي كاهش يافت [24]. در مطالعه ايي كه توسط عيدي و همكارانش انجام گرديد عصاره الكلي برگ زيتون با مقادير 1/0، 25/0 و 5/0 گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن به موش هاي صحرايي نرمال و ديابتي شده با استرپتوزوتوسين خورانده شد. تجويز اين عصاره به مدت 14 روز سبب كاهش قابل توجهي در ميزان قند، تري گليسريد، اوره، اسيد اوريك، كراتينين و كلسترول تام خون موش هاي صحرايي ديابتي گرديد. همچنين ميزان AST و ALT را در خون اين حيوانات كاهش و ميزان انسولين را افزايش داد. اثرات فوق در موش هاي صحرايي نرمال ايجاد نگرديد. جالب اينكه در موش هاي صحرايي ديابتي اثرات برگ زيتون بر شاخص های فوق قوي تر از اثرات ايجاد شده با گليبن كلاميد بود [20]. اثر برگ زيتون بر قند خون توسط Gonzalez و همكارانش نيز گزارش شده است. وي تركيبي به نام اولروپئوزيد را از برگ زيتون جداسازي نمود و مشاهده كرد كه اين تركيب با مقدار 16 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن مي تواند قند خون موش هاي صحرايي نرمال و ديابتي شده با آلوكسان را كاهش دهد [19]. تركيب فعال ديگري كه در برگ زيتون شناسايي شده است اولروپين نام دارد. در مطالعه ايي كه اخيرا انجام گرديد 20 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن از اين تركيب به مدت 16 هفته به خرگوش هاي ديابتي شده با آلوكسان خورانده شد. اين تجويز علاوه بر اين كه از ميزان قند خون خرگوش هاي ديابتي كاست مانع كاهش وزن ناشي از ديابت در اين حيوانات گرديد. همچنين مشخص شد كه اولروپين داراي فعاليت آنتي اكسيداني است چرا كه توانست ميزان مالون دي آلدئيد (Malondialdehyde) گلبول قرمز را كه يكي از شاخص هاي حالت اكسيداتيو است در خون خرگوش هاي ديابتي كاهش دهد [21]. فعاليت آنتي اكسيداني اولروپين در مورد موش هاي صحرايي ديابتي شده با آلوكسان نيز گزارش شده است. گروهي از محققين هيدروكسي تيروزول و اولروپين به دست آمده از برگ زيتون را براي 4 هفته به اين موش ها تجويز كردند و مشاهده نمودند كه علاوه بر كاهش دادن قند و چربي خون فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان را بهبود مي بخشد [22]. اخيرا Sato و همكارانش نشان دادند كه اسيد اولروپين موجود در برگ زيتون را نيز مي توان به ليست مواد موثره اين گياه در مورد ديابت اضافه نمود. اين ماده توانست قند خون و ميزان انسولين را در موش هاي تغذيه شده با رژيم غذايي پر چرب كاهش دهد. رژيم غذايي فوق سبب مقاومت به انسولين در حيوان مي شود و اثرات اسيد اولروپين بيانگر بهتر شدن وضعيت متابوليكي و افزايش تحمل گلوكز در اين حيوانات است [23]. يكي از مكانيسم هاي پيشنهاد شده براي كاهش قند خون ايجاد شده با برگ زيتون افزايش ترشح انسولين از سلول هاي بتا است. محققان كشورمان نشان داده اند كه غلظت 05/0 ميلي گرم در ميلي ليتر از عصاره متانولي تام برگ زيتون سبب افزايش ترشح انسولين از جزاير لانگرهانس لوزالمعده جدا شده از موش هاي صحرايي مي شود [27]. برگ زيتون علاوه بر بهبود وضعيت متابوليك بدن از آسيب بافتي ناشي از ديابت نيز جلوگيري مي كند. در مطالعه Poudyal و همكارانش، با خوراندن رژيم غني از چربي و فروكتوز (به مدت 16 هفته) در موش هاي صحرايي سندرم متابوليك القاء گرديد. اين حيوانات به علائمي نظير تجمع چربي در كبد، رسوب كلاژن در كبد و قلب، سفتي بافت قلب، و افزايش شاخص هاي حالت اكسيداتيو (نظير غلظت اسيد اوريك و مالون دي آلدئيد خون) دچار شدند. اما در يك گروه از حيوانات فوق كه از هفته هشتم به غذاي آنها برگ زيتون اضافه شده بود از پيشرفت عوارض فوق به طور قابل ملاحظه ايي كاسته شد [29]. اخيرا گزارش شده است كه عصاره برگ زيتون ممكن است از پيشرفت ديابت نوع 1 با منشاء خود ايمني نيز جلوگيري نمايد [26].

 برای دریافت برنامه و رژیم غذای مناسب خودتان اینجا کلیک کنید

ج- سير

اين گياه متعلق به خانواده آلياسه (Alliaceae) و نام علمي آن Allium sativum مي باشد. قسمت پياز مانند سير داراي آليئين (Alliin) و محصولات حاصل از تجزيه آن مثل آليسين (Allicin)، پلي سولفيدها، آجون ها (Ajoenes)، مركاپتان ها (Mercaptanes)، تيوگليكوزيدها (Thioglycosides)، تيوسولفينات ها (Thiosulfinates) و آدنوزين است. ويتامين هايي نظير تيامين، ريبوفلاوين، اسيد نيكوتينيك و ويتامين C نيز در اين گياه موجود است [30،31].

اثرات سير بر ديابت:با مطالعه روي حيوانات ديابتي مشخص شده است كه سير مي تواند قند و چربي هاي خون نظير كلسترول و تري گليسريد را كاهش دهد [36-32]. همچنين عملكرد عروق قلب و آئورت را بهبود مي بخشد [37،38] و از عوارض ديابت منجمله نارسايي كليه ها جلوگيري مي كند [36].

مكانيسم اثر سير در ديابت:(1) سير با اثر شناخته شده خود يعني كاهش چربي خون از خطر بروز تصلب شرايين در افراد ديابتي مي کاهد [37،38]. (2) كاهش قند خون احتمالا از طريق تغيير فعاليت آنزيم های كبد از جمله مهار آنزيم “گلوكز 6- فسفاتاز”  اعمال مي شود. اين آنزيم در سلول كبدي سبب جدا شدن عامل فسفات از مولكول گلوكز مي شود و به اين ترتيب گلوكز مي تواند از سلول خارج و وارد خون شود [33]. (32) اين گياه توان آنتي اكسيداني بافت ها از جمله كبد و كليه ها را افزايش مي دهد و لذا از ايجاد عوارضي نظير نارسايي كليه جلوگيري مي كند [35،34].

روش مصرف سير: از سير خشك شده 4-2 گرم سه بار در روز مي توان استفاده نمود. در مورد سير تازه مقدار پيشنهادي 4 گرم در روز است [39].

مصرف در بارداري و شيردهي: گزارش شده است كه مصرف سير سبب تغيير بوي شير مادر مي شود و در مكيدن نوزاد تغيير رفتار ايجاد مي كند [39] و حتي ممكن است در كودك ايجاد قولنج نمايد [30].

تداخلات دارويي سير: (1) اثر داروهاي كاهنده فشار خون را تشديد مي كند. (2) در صورتي كه همراه با آسپرين و داروهاي ضد انعقاد نظير وارفارين و هپارين استفاده شود سبب افزایش شاخص  INR (International normalized ratio) و افزايش احتمال خونريزي مي شود. بنابراين توصيه مي شود بيمار حداقل 7 روز قبل از هر گونه عمل جراحي مصرف گياه را قطع كند. ممكن است با وجود اثراتي كه بر روند انعقاد مي گذارد ميزان PT تغيير نكند. شاخص INR معياري براي سنجش تمايل خون به لخته شدن است و از روي ميزان PT (Prothrombin time) محاسبه مي شود. PT يعني زماني كه طول مي كشد تا پلاسما پس از اضافه كردن “فاكتور بافتي” منعقد گردد. افزايش INR بيانگر اين است كه قدرت انعقادي خون كاهش يافته و احتمال خونريزي مطرح است. (3) سير موجب تشديد اثرات داروهاي پايين آورنده كلسترول و قند خون مي شود. (4) مصرف همزمان سير با داروي ساكيناوير Saquinavir (نوعي داروي ضد ويروس) غلظت سرمي اين دارو را كاهش مي دهد. (5) در افراد حساس احتمال بروز واكنش هاي آلرژيك نظير درماتيت تماسي، پمفيگوس (نوعي بيماري خود ايمني كه پوست و مخاط را مبتلا مي كند)، آنژيو ادما (Angioedema) و حتي آنافيلاكسي وجود دارد [41،40].

مروري بر مطالعات انجام شده: در مطالعه ايي كه توسط El-Demerdash و همكارانش انجام شد ابتدا موش هاي صحرايي را با آلوكسان ديابتي نمودند. اين بيماري سبب افزايش قند، اوره، كراتينين و بيليروبين در خون اين حيوانات شد. همچنين، آلوكسان سبب آسيب بافت هاي بدن نظير كبد و كليه گرديد و بنابراين ميزان آنزيم هاي AST، ALT، لاكتات دهيدروژناز ، آلكالين فسفاتاز و اسيد فسفاتاز را در خون موش ها افزايش و فعاليت اين آنزيم ها را در كبد حيوانات كاهش داد. سپس به اين حيوانات ديابتي به مدت 4 هفته از شيرابه سير به مقدار 4/0 گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن خورانده شد. اين تجويز سبب شد تا تغييرات ذكر شده در بالا به حد نرمال برگردد. به اين ترتيب مي توان گفت كه سير توانسته است آسيب هاي كبدي و كليوي ايجاد شده در اثر ديابت را بهبود دهد [34]. در مطالعه ديگري عيدي و همكارانش اثرات عصاره الكلي سير بر موش هاي صحرايي سالم و ديابتي شده با استرپتوزوتوسين را بررسي كردند. به اين منظور عصاره مذكور براي 14 روز به طور خوراكي با مقادير 1/0، 25/0 و 5/0 گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن تجويز شد. پس از اين مدت مشاهده شد كه در مقادير 25/0 و 5/0 عصاره سبب كاهش قند و افزايش انسولين در خون حيوانات ديابتي (و نه سالم) مي شود. همچنين، عصاره مورد نظر توانست ميزان كلسترول، تري گليسريد، اوره، اسيد اوريك، كراتينين و آنزيم هاي كبدي AST و ALT را در خون حيوانات ديابتي كاهش دهد. اثرات ايجاد شده توسط اين عصاره حتي قوي تر از اثرات ايجاد شده با گليبن كلاميد بود [32]. نتايج مشابهي توسط Sheela و همكارانش در مورد يك جزء فعال سير به نام اس – آليل سيستئين (S-allyl cysteine) گزارش شده است. اين ماده كه پيش ساز آليسين و روغن سير است با مقدار 200 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن به موش هاي صحرايي ديابتي شده با آلوكسان تجويز شد. اين درمان سبب كاهش غلظت قند و چربي هاي خون گرديد. همچنين تحت تاثير اين عصاره فعاليت آنزيم هاي LDH، ALP، ACP و گلوكز 6 – فسفاتاز كبدي كاهش يافت [33]. ديابت يكي از علل افزايش دهنده خطر ابتلا به بيماريهاي قلبي عروقي است. در مطالعه ايي كه توسط بلوچ نژاد و همكارانش انجام شد عصاره آبي سير توانست عملكرد عروق را در موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين بهبود دهد. در اين تحقيق عصاره آبي سير با مقدار100 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن به طور روزانه به اين حيوانات ديابتي خورانده شد. پس از 8 هفته از شروع درمان پاسخ دهي آئورت سينه ايي به عوامل منقبض و متسع كننده عروق بررسي شد. ديابت سبب افزايش پاسخ انقباضي به داروي فنيل افرين گرديد و اتساع ناشي از استيل كولين را مختل نمود. درمان با عصاره سير توانست اين اختلالات را بهبود دهد [37]. به نظر مي رسد كه اين گياه اثرات قلبي عروقي خود را از طريق بهبود ساختار ميكروسكوپي عروق اعمال مي كند. در يك مطالعه، عصاره سير به مدت 16 هفته با مقدار 100 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن به موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين خورانده شد. اين عصاره يك اثر ضد تصلب شرايين در ديواره شريان كرونر قلب ايجاد نمود [38]. نارسايي كليوي يكي از عوارض خطرناك ديابت است. گروهي از محققان تاثير سير را بر ساختار ميكروسكوپي كليه هاي موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين بررسي نمودند. به اين منظور عصاره سير خام را به مدت 7 هفته به طور داخل صفاقي (با مقدار 500 ميلي گرم به ازاي كيلوگرم وزن بدن) به اين حيوانات تزريق كردند. آنها دريافتند كه اين درمان علاوه بر اين كه قند خون را پايين مي آورد، موجب كاهش تغييرات ناخواسته در ساختار گلومرول ها و سلول هاي كليه مي شود [36]. از آنجائي كه راديكال هاي آزاد اكسيژن در شكل گيري بسياري از عوارض ديابت نقش دارند، ممكن است حداقل بخشي از اثرات مفيد سير به علت اثرات آنتي اكسيداني آن باشد. اين احتمال توسط محققين بررسي شده و درمان با سير توانسته است فعاليت آنتي اكسيداني خون، كبد و كليه ها را افزايش دهد [35،34].

 برای دریافت برنامه و رژیم غذای مناسب خودتان اینجا کلیک کنید

د – پیاز

پياز با نام علمي Allium cepaغني از تركيبات فلاونوئيدي به ويژه فلاونول ها (Flavonols)، دي هيدروفلاونول ها (Dihydroflavonol) و آنتوسيانين ها است [13]. گزارش شده است كه اضافه كردن پياز به غذاي حيوانات ديابتي سبب كاهش قند، كلسترول، تري گليسريد و آنزيم هاي كبدي (AST، ALT و LDH) خون مي شود. همچنين با ايجاد اثرات آنتي اكسيداني موجب حفاظت از بافت ها در برابر آسيب ناشي از ديابت می گردد [45-42].

نتیجه گیری

محمد حسین زارع خورمیزی

‫2 نظر

  • مهدی رضایی گفت:

    سلام و درود مطالب بسیار عالی بود

  • مهدی رضایی گفت:

    سلام و درود مطالب بسیار عالی بود، با استفاده از گیاهان دارویی قرآنی و عمل به دستورات قرآن کریم قطعا تمامی بیماری ها درمان خواهند شد و مسائل و مشکلات حل خواهد شد، با تشکر، التماس دعا، اعیاد شعبانیه را تبریک می نماییم.

  • دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *